Toch een verslag

Hoe je het ook wendt of keert, 15 februari was er toch een dag. Eentje met een gitzwart randje maar toch hebben we die dag heel wat beleefd.

Het begon 's morgens. Om acht uur moesten wij van de Coba expeditie ons melden. We zouden als eerste van boord gaan omdat de reis lang was, dwars door het binnenland van Mexico. Het schip legde aan voor de kust van het prachtige en luxe Cozumel. Zoveel pracht en praal. We keken onze ogen uit. Op straffe van een boete van $ 5.000,- werd ons ten strengste verboden om eten en drinken mee te nemen. Achteraf gelukkig kon Katja een fles water meesmokkelen. Dus na ons zeer vroege ontbijt was dat het laatste wat we in zeer lange tijd zouden krijgen.

Bij het boeken viel deze excursie onder de categorie "normaal". Gezien de te verwachten temperaturen leek ons dat een goede om mee te beginnen. Hoewel het nu winter is in dit deel van de wereld liepen de temperaturen als snel richting dertig graden!

Na een razendsnelle oversteek naar het vaste land werden we naar een slecht gekoelde bus gebracht. De gids was een jongen die met hart en ziel sprak over zijn land en zijn volk de Maya's. Dat betekende wel de de pauze die was ingelast om iets te eten of te drinken te scoren werd beperkt tot slechts tien minuten en in die tijd werd je ook nog verplicht om naar het toilet te gaan omdat daar verder de hele tijd geen gelegenheid meer toe was. Ook mochten we geen vers voedsel nemen maar moest het verpakt zijn iets wat niet te krijgen was bij de plek waar we waren afgezet.

Wel waren we enorm onder de indruk van de geschiedenis van de Maya's en hun cultuur. Alles wat de man uitlegde aan de hand van het Mayabord klopte gewoon. Heel raar heel onwerkelijk, maar we waren echt zwaar onder de indruk.

Onderweg zagen we grote armoede. Wat een schril contrast met het rijke Cozumel. Vele roadblocks waren er opgeworpen met tot op de tanden bewapende militairen om illigale activiteiten direct de kop in te drukken.

Rond half twee kwamen we aan bij Coba.